کاشف اسرار-یک سال قبل و درست در 26 شهریور ماه بود که یک باره خبری در محافل علمی و پژوهشی،گیلان زمین یکی از مهدهای تمدن ایران دهان به دهان گشت و علاقه مندان به تاریخ را در شوک فرو برد.خبر از به رخ در خاک کشیدن معلمی بود که سالها در پای تخته سیاه و یا چراغ نفتی؛دل به تاریخ سپرد و با قامت کوتاه ولی ژرفای عمیق فکری و تبحر در نویسندگی و ترجمه و نیز گام برداشتن در اسناد و کتابخانه های معتبر؛ گام در اعتلای تاریخ ایران و گیلکان برداشت.این بزرگ مرد در دوران حیات خویش هیچ مالی حتی یک  منزل خریداری شده ،خودرو،دوچرخه و موتورسیکلت نداشت و تمام سرمایه اش؛ گنجینه ای از کتب و مقالات بود .همه این بزرگ مرد را در محافل علمی و پژوهشی تاریخ و جغرافیای این استان می دیدند.کسی که خود را بزرگ نمی دانست و در برابر طالبین به  علم آوزی در تاریخ  گذشته از سر تواضع قامت خم می کرد و با گرمی دستانش را می فشرد تا به تعداد علاقه مندان به تاریخ ایران و گیلان افزوده شود.دوران معلمی چنان از سر شوق تاریخ به دانش آموزان می آموخت،که نام نیکش  دهان به دهان می چرخید و دانش آموزانی که کلاس با او نداشتند،سعی می کردند که هر طور شده خود را به کلاس درس این آموزگار برسانند و از درس تاریخ چیزی بیاموزنند.شاگردان زیادی تربیت کرد که هر کدام در جاگاه از کشور به خدمت می پردازند.می توان به سید محمد علی ثابت قدم(شهردار رشت)،محمد اکبر زاده(معاون اسبق استانداری و مدیرکل فعلی بنیاد مسکن گیلان)،خلیل اخوان اصغری(مدیرمسئول رسانه)،محمد قوچانی(روزنامه نگار و عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران)،طاهره ظهر ریحانی(مدیرمسئول رسانه)و آمنه اخوان اصغری(کارشناس روزنامه نگاری)اشاره کرد.در ادب و تواضع زبان زد خاص و عام ؛بود،که حتی سخنگوی دولت طی روزهای گذشته  خود را ارادتمندان این مرحوم دانست.در دوران زندگی نامهربانی ها دید و علی رغم تنگدستی و حقوق بازنشستگی ،دست دیگران را  زمان گرفتاری؛گرفت، به نحوی که ضامن وام یکی از اشخاص به اصطلاح فرهنگی!!شد ولی رنج بازپرداخت را خود و خانواده اش به جان خریدند.از دنیا فقط حفظ کشور ،نظام،رهبر فرزانه انقلاب و گسترش و معرفی تاریخ ایران زمین را طلب میکرد.ولی چه زود رفت؛ اما به قول شاعر شیرین سخن فارسی:”سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز، مرده آن است که نامش به نکویی نبرند“.افشین پرتو،همیشه به نکونامی نامش را می برند و حتی پژوهشگران و دوست داران واقعی تاریخ با گذشت یکسال از فراقش،هنگام بیان نامش اشک از چشمان آنان جاری می شود.یادش گرامی باد.

نویسنده : خلیل اخوان اصغری

پایان پیام