به گزارش کاشف اسرار به نقل از خزر،افرادی که با علم به عدم آگاهی بسیاری از مدیران دولتی نسبت به جایگاه واقعی خانه مطبوعات در میان خبرنگاران، ضمن بزرگنمایی این جایگاه، خود را در نزد مسئولان به عنوان صاحب نفوذ و رهبر جریان رسانه ای معرفی کرده و از این طریق سعی می کنند تا در کنار استفاده از برخی امتیازات اختصاص یافته به خبرنگاران، مسئولین را هم وادار به تن دادن به درخواست های شخصی و بعضا غیرقانونی خود کنند. به قولی این افراد، با استفاده از نام خبرنگاران، هم از توبره می خورند و هم از آخور!!

این در حالی است که مدیران و خبرنگاران بسیاری از رسانه های آزاده و تاثیرگزار در استان های مختلف نه تنها در این تشکل صنفی عضویت ندارند بلکه به علت چاپلوسی برخی مدیران این تشکل صنفی در نزد مسئولان دولتی، جایگاه و شانیتی برای آنان قائل نیستند.

اساساً عضویت در خانه مطبوعات نه معیار خبرنگار بودن محسوب می شود و نه دال بر داشتن سوابق مطبوعاتی و حرفه ای. مسلماً خانه مطبوعات تنها یک تشکل صنفی است که فعالیتش علی القاعده باید خارج از مسائل سیاسی و حاشیه‌ای باشد و فقط به مسائل صنفی بپردازد.

مفسده ای که مدیران این تشکل صنفی را در استان های مختلف تهدید می کند، تبدیل شدن آنان از چهره ای مستقل، آزاده و مطالبه گر به شخصیتی چاپلوس، متملق و البته لاف زن است که برای کسب اندک امتیازات دولتی به نام خود و بستگانشان حاضر به تن دادن به هر کاری هستند.

ملازمت همیشگی شهردار برای کسب امتیاز نصب دکه مطبوعاتی تا چاپلوسی جناب مدیرکل برای دریافت امتیاز راه اندازی موسسه مسافرتی بدون داشتن حتی یک روز سابقه کاری مرتبط، شاهدی بر همین ادعا است.

خوشبختانه دامن گیلان به عنوان یک استان فرهنگی مبرا از این مفاسد است و حتی تصور اینکه چنین مسایلی در گیلان اتفاق بیفتد، زشت و باطل است.